ادب صنعتی

واکاوی یک باور : همه با من بدندخیلی از ما مردم ممکن است این حس یا توهم را تجربه کرده باشیم که فکر کنیم هیچ کسی ما را دوست ندارد. همه می خواهند من شکست بخورم. همه با من بدند. و از این قبیل.فکر می کنیم مردم کار و زندگی شان را ول کرده اند و صبح و شب دارند برای زمین خوردن ما نقشه می کشند. هیچ وقت فکر نمی کنیم واقعا ما به دشمنی حتی یک نفر می ارزیم ؟ که حالا تصور می کنیم نصف شهر یا دست کم نصف فامیل با ما ضدیت دارند. این حالت ولو قدری اتو کشیده یا تئوریزه شده ممکن است حتی بین درس خوانده ها و منصب دارها و سیاسیون هم پیش بیاید. سر و ته دفتر و دستک ممکن است پنج نفر یا هفت نفر – یعنی عدد فرد - باشند که وقتی می خواهند رای بگیرند سر دوراهی نمانند. چون اگر زوج باشند می مانند . ممکن است نصف - نصف این وری - آن وری بشوند. اما فرد که باشند بالاخره یا سه به دو یا چهار به سه یا پنج به چهار یک موضوع یا رد می شود یا قبول. با این حال و روز تصور می کنند نه تنها مردم کره زمین که حتی ساکنان کره مریخ هم برایشان از رو بسته اند. اگر چنین حسی پیش بیاید و تکرار و استمرار پیدا کند اسمش می شود توطئه انگاری و توهم توطئه . همه دشمن من اند . یا همه دشمن ما و حزبی هستند که بیشتر از عدد فرد انگشتان دو دست عضو نداریم. بگذریم . بهتر است نوشته در حوزه اجتماعیات و معرفت و از این قبیل دور بزند. جالب است. خداوند در کلام خود قرآن مجید افرادی با این مشخصات را که فکر می کنند همه با آنها دشمن اند ، در جمع مسلمانها دشمن خوانده است. در آیه چهارم از سوره شصت و سوم قرآن یعنی سوره منافقین آنها چنین تشبیه و توصیف شده اند : گویی تخته چوب هایی ]خشک و بی روح[ اند که به دیوار تکیه دارند و هر فریادی را بر ضد خود می انگارند . آنها دشم, ...ادامه مطلب