ادب صنعتی

مستند تلویزیونی در باره دکتر علی شریعتیدعوت شده بودم طرح و برنامه مرکز. این بار برای اینکه در باره یک مستند تلویزیونی صحبت کنیم. پس از سالها می خواهند جبران تاخیر کنند. گفتم باید برای خودتان و مخاطب معلوم کنید که می خواهید چه کنید؟ همان سوال آشنا: " که چه بشود؟". گفتم که مخاطب دستش به شما نمی رسد. اما سوال دارد ، در باره معامله ای که تا کنون با اسم و آثار و اندیشه های شریعتی کرده اید! به این دلیل در ضمیر فعلها غایبم و نمی گویم "کرده ایم" که در طول سالهای خدمت منتقد آن نحوه برخورد با شریعتی و در واقع بایکوت بوده ام. خلاصه ای از آنچه در جلسه گفتم از این قرار است: تشکر می کنم از تهیه کننده محترم که پیشقدم شده اند و طرح کار را داده اند. در مورد شریعتی ولو ده یا بیست مستند ساخته شده ، در طول 44 سال گذشته کم کاری شده. حق شریعتی خیلی بیش از اینها بوده است. از حق او هم که بگذریم جامعه باید از روشنگری های او برخوردار می شده است. چون راوی ها و مطلعین شریعتی – مثلا سیدمحمود دعایی – یک به یک رخ در نقاب خاک پنهان می کنند زودتر از اینها باید برای ساخت مستندهای مختلف در باره شریعتی اقدام می شده. حال هم خوب است جبران مافات شود.چالشِ "از شریعتی نگفتن" در این سالها خود موضوع خوبی برای تولید مستندهای روشنگر است. چرا و چگونه همه پشت این چالش زمینگیر شده بودند؟شریعتی مثل یک گلوله آتش بوده است در دهه های چهل و پنجاه . ادبیات او در مقابله با زمانِ تنبلی و تقاعدِ حاکم ، تحرک و ستیز و نقد بوده است.شریعتی فقط انتقاد نکرده. الگو هم داده است. نگاه او به علی (ع) ، فاطمه(س) ، حسین(ع) ، امامت و چندین موضوع پربسامد دیگر در نگاه او این را ثابت می کند. با این حال او در زمانه ای زندگی کرده که اولویت نخستش انقل, ...ادامه مطلب