ادب صنعتی

قرارداد 1919حسن ارفع فرزند‌ پرنس‌ رضـا‌ خـان،ارفـع الدوله،همان رضا دانش ارفع در 19 اردیبهشت‌ سال 1274 هـ ش.در شهر‌ تفلیس به دنیا آمد. پدر وی میرزا رضا خـان از چهره‌های مرموز و عجیب‌ دوران قاجار بود ؛ پسر‌ حاج‌ شیخ حسن صراف ایروانی که کـاسبی جزء بوده است. بـنا بـه‌ خاطرات حسن ارفع، میرزا ابراهیم پدر حاج شیخ حسن وزیر خان ایروان بود و جدّ وی شیخ‌ حسن به دلیل تسلط‌ روسها بر این خطه به تبریز مهاجرت کرد.رضا به خدمت دولتی راغـب بود. به تهران رفت و میرزا محمود خان علاء الملک،زمانی که به سمت کارپرداز اول یا سرکنسول‌ ایران‌ در‌ تفلیس معین شد،همشهری خود رضا را به عنوان نوکر و پیشخدمت به تفلیس برد.او در حـین خـدمت زبان روسی را آموخت و از نوکری شخصی به مترجمی و سپس نیابت کنسول‌‌ (کنسولیاری‌) ایران در تفلیس رسید.در همین زمان بود که رضا با ملکم خان ناظم الدوله آشنایی‌ یافت و توسط او«دانش»نامیده شد و پس از چـندی«دانـش»را تخلص شعری‌ و«ارفع‌»را نام‌ خانوادگی خود قرار داد. حسن ارفع به نظام وارد شد و پله های ترقی در ارتش ایران را یک به یک طی کرد.سال‌ 1318 با ارتقا به درجه سرتیپی، مدیر دروس دانشگاه جنگ شد و پس‌ از‌ آن در سال 1321 به فرماندهی لشکر اول رسید؛در این سالها‌ او‌ در‌ حال تبدیل شدن به یکی از «چـهره‌های مـؤثر و درجه اول سیاسی و اطلاعاتی سالهای 1320‌-1332‌»بود.ارفع از فرماندهی مرکز تعلیماتی تهران در سال 1321به معاونت‌ ستاد‌ ارتش‌ و ریاست‌ رکن 2 منصوب گردید.ضمنا فرماندهی سواره‌نظام نیز با او بود.با ورودش به ستاد‌ ارتـش‌، رقـابت او با رزم‌آرا آغاز شد. هردو،که در زمان رضا شاه‌ محلی‌ از‌ اعراب نداشتند،پس از شهریور 1320 چون امرای قدیمی و افسران قزاقخانه ارتش را بازنشسته کردند‌ موقعیت‌ ممتازی‌ پ, ...ادامه مطلب