ضرورت: دانشگاه علمی - فرهنگی

ضرورت: دانشگاه علمی - فرهنگی

محمدحسن صنعتی

 وقتی در سال 1358گروهها و دقیق تر اگر بگوییم گروهکها ، کلاس های بحث علمی دانشگاه را به اتاق های عملیات چریکی تبدیل کردند معلوم شد مشکل دیروز – و حتی امروز – ما بیش از آنکه در فن و تکنولوژی باشد در فرهنگ تباه شده و انقلاب ندیده است. هرچند در باره اقدامی که برای مواجهه با این مسئله در دستور کار قرار گرفت و " انقلاب فرهنگی" نام یافت  و زمینه و تاریخچه و موافقتها و مخالفتها  و نهاد هایی چون ستاد انقلاب فرهنگی و بعد شورای انقلاب فرهنگی که برای تحقق چنین انقلابی شکل گرفت، دیدگاههای متفاوت و بلکه متضادی وجود دارد (از جمله ، ر.ک: مقصود فراستخواه، "زوال طبقه متوسط دانشگاهی"،1391 ، ص64. نیز : مقصود فراستخواه، سرگذشت و سوانح دانشگاه، 1388) اینقدر هست که این اقدام گامی بود برای آنکه منازعات سیاسی ریشه خود را در چالشهای فکری و علمی جستجوکنند و این جستجو مبتنی بر روشهای علمی و فرآیندهای سیستمی پژوهشی راه به مباحث دانشگاهی پیداکند و بدین ترتیب ضمن آنکه بهانه برخوردهای تخریب کننده گرفته می شود ، به کاربردی شدن و غنی سازی پزوهشها و پایان نامه ها بینجامد.