تربیت در گرداب تشتت

بعضاکه در باب مسائل تربیتی مطالعه می کنم با آرائ کمتر شنیده شده ای مواجه می شوم .اخیرادر کتابی که در اصفهان منتشرشده می دیدم که :مانباید در تربیت بچه ها مداخله کنیم . آنها خودکار و خوب تربیت می شوند.این قبیل نظریه پردازها کمتر در مواجهه مستقیم قرار می گیرند تا بشود پرسید که :دوست عزیز !قبول که ما در تربیت مداخله نکنیم.اما شما می توانید جلوی دخالت ۹۹ عامل محیطی و تربیتی جو واجور دیگر را که غالبا هم مضرهستند بگیرید؟شما می گویید پدرومادر نباید سعی کنند که دین به کودک و نوجوان بدهند.اما جواب نمی دهید که او چرا از شروع نوجوانی و جوانی ، روزبه روز و خودکار بیشتر می رود سمت ولگردی و دود و قلیان و مشروب و شاید چیزهای دیگر؟جالب است که این قببل نظریه پردازها معتقدند یاددهی اشتباه است. آنها که رهیافتهای به اصطلاح اندیشگی و تربیتی شان را ناب و نوبرانه تلقی می کنند هیچ وقت توضیح نمی دهند که اگر یاددهی اشتباه است چرا درس خوانده اید و همچنان درس می خوانید و درس می دهید؟ لابد می خواهید مدخل تازه ای باز و ابداع کنید که : درس خواندن غیر از یاددهی است.یابرعکس.به نظرم مثل من که نمی توانم چیزی ننویسم شما هم نمی توانید چیزی نگویید.