قانون به اضافه نکاه فرهنگی

قانون به اضافه نگاه فرهنگی

اینکه طرح یا لایحه در مورد حجاب از چه زمانی یا در چه زمانی و به چه صورت یا با چه تمهیداتی ، آن هم پس از طی مراحل قانونی به اجرا در آید و اینکه در مقابل رفتارهای هنجارشکنانه ، مسئولان امنیت اخلاقی باید وظایف شان را انجام دهند ، موضوعی است که به موازات تاکید بر رعایت توامان حق و تکلیف ، می تواند در جلسات کارشناختی مورد گفت و گو قرار گیرد ، خصوصا که متاسفانه بخشی از دختران و بانوان جامعه ، علاقه به مکشوفه بودن و حتی تبرج پیدا کرده اند و این باعث نگرانی است . اما آنها که تاریخ معاصر خوانده اند می دانند ولو پایه گذار کشف حجاب رضاپهلوی بوده است ، این پسر او یعنی محمدرضا بود که با استفاده از ظرفیتهای "کارشناسی" و فکری و فرهنگی و رسانه ای، شرایطی را به وجود آورد که بخش قابل توجهی از زنان جامعه پیش از انقلاب با کشف حجاب همراهی نشان دادند. او که ظاهرا بیش از پدر به قابلیت کارشناسی در مراحل مقدماتی اتخاذ تصمیم اشراف داشت کاری کرد که کشف حجاب بدون صحنه های آنچنانی و متاسف کننده ی برخورد و با نوعی پذیرش و پردازش اجتماعی به نتیجه نسبی رسید . در ابتدای انقلاب هم فضای فکری و فرهنگی جامعه در ترسیم ارزشهای دینی به گونه ای شکل گرفت که رعایت حجاب کامل با حفظ و ترویج سلیقه های ترغیب کننده با اقبال پررنگ و نمایان جامعه همراه گردید. شاید یک نمونه از آثار سینمایی به عنوان بخشی از نوستالوژی دهه 60 در این زمینه و به مثابه استفاده هنرمندانه از ظرفیت فرهنگ و رسانه قابل اشاره باشد که تلویحا و بدون تبلیغ مستقیم ، مدل تازه ای از چادر را به عنوان حجاب برتر در یک فیلم سینمایی به نام "عروسی خوبان" در مظان توجه و علاقه دختران و بانوان ایرانی و رواج گسترده بین آنها قرار داد. مع الوصف در این باره جای بحث بیشتری است و مجال در خور می طلبد.

در نقطه مقابل می خواهم به رمانی به نام رگتایم اشاره کنم که حدود 50 سال قبل به قلم ادگار لورنس دکتروف نویسنده امریکایی (در گذشته ی سال 2015م) به رشته تحریر در آمده است. در این رمان ، ایولین زنی است شوهردار که می داند مادر شوهرش همه جا برای او بپاگذاشته . رابطه او با شوهردیوانه اش به قدری خراب است که می خواهد در دادگاهی که در پیش دارد محکوم شود و حکم ابد بگیرد. ایولین عاشق دیگری هم دارد. اما خود عاشق پیرمردی یهودی و سی و دو ساله ! شده بود که هنرداشت و می توانست نیم رخ بسازد : " با یک قیچی و کمی سریشم نیم رخ آدم را از کاغذ در می آورد و روی یک تکه مقوای سیاه می چسباند. نیم رخ با قاب پانزده سنت تمام می شد". همسر ِپیرمردِ دیوانه مانند ، "برای نون درآوردن" به راه بد افتاده و پیرمرد از خانه بیرونش کرده ، بابت رفتن اش هم عزادار است و حالا برای اینکه دختر کوچکش را ندزدند هر روز دست دختر را به دست خودش می بندد و می آید پای بساط نیم رخ کشیدن. ابولین بین این همه عاشق ، عاشق همین پیرمرد سرسفیدِ سی و دو ساله ! شده که نمی تواند اسم بلند بالایش را یاد بگیرد و تاته صدایش می زند و زبانش را هم نمی فهمد و کسی باید حرف هایشان را ترجمه کند . دکتروف ، عشق ایولین بالانشین به تاته یهودی و سختی کشیده و دارای یک فرزند بی مادر مانده را چنان به زیبایی ترسیم کرده که ممکن است خیلی از جوان های عاشق مسلکِ سی و دوساله که پیر هم نیستند دوست داشته باشند ، جای آن یهودی و چه بسا یهودی باشند و متعلق و مشمول عشق ابولین قرار گیرند . و مگر جز این است که به مدد رسانه های متصل به بنگاه های صهیونیسم ، رژیم خونریز و صهیونیستی اسرائیل خود را میراث دار قوم یهود و انتقام کش آوارگی های یهودیان قلمداد می کند؟ این رژیم در هفت ماه گذشته هر شب دهها نفر فلسطینی را قتل عام کرده و صدها فلسطینی را از خانه و کاشانه خود آواره کرده است و تاکنون حدود 40 هزار نفر از یک جمعیت دو میلیونی را به قتل رسانده است . اما اربابان این رژیم در بنگاه های تولید کننده محصولات فرهنگی کاری کرده اند که امروز شما بخش چشمگیری از آثار ادبی و سینمایی یا خالقان این آثار را یهودی می یابید از همین نوع که مدام نسبت به یهود و آوارگی های یهود و زیبایی شناسی یهود ، ترحم و دل نمودگی و دلبستگی ایجاد می کنند . البته شبهه نشود که این قلم حساب یهودیان متدین را با یهودیان شهرک نشین یا مزدور صهیونیسم در اسرائیل و جهان خلط کرده است. روشن است که بین جامعه دیندار یا کلیمی یهودی با یهودیانِ همگام با صهیونیسم جهانی فرق فارقی است . سخن بر سر کارکرد فرهنگ و نگاه و رفتار فرهنگی و اثرات ماندگار و بلندمدت آن است ، بی آنکه مستمسکی برای ارائه تصاویر غلط انداز از معتقدان به باورهای دینی یا مدافعان ارزشهای اخلاقی و انسانی اسلام در اختیار معاندان قرار گیرد .

(18 اردیبهشت 1403)