بعضی و شایدبیشترپدروپسرهای روزگارما-14

پدر:سلام ساعت 7/5ماشین رابیاوری خانه. پسر:اگه بیدارشدم باشه..مامعلوم نیست کی بخابیم..نترسین فرارنمکنم..خوبه زنگم زدین به خانمم امارمو گرفتین..دیگه.. پدر:من صبح را می گویم.گوشیت راکوک کن که بیدارشوی. پدر:سلام.بانک به طور خودکار مبلغ قسط را از حقوق بنده کم می کند.من هم همین مبلغ رااز ماهانه شما کم می کنم.به فکرکارباشید تا کم نیاورید. پسر:سلام میشه بیام ساعت ۴ماشینو بگیرم..بعدتاشب سریع میام تاموقعیم که مهمونامیان میرم دنبال خانمم باهم بیایم.. پدر:نه نمیشه. پسر:ای بابا چه لج مکنین خب شماهمی امشبم دوس نداری ماباشیم ها.. پدر:دوست داریم شماباشید. پسر:خب ماشینو بزارین وردارم کارامو بکنم بعدشم باخانومم بیام دیگه پدر:ماشین نمی دهم. پسر:سلام امشب ماشینو بدین برم هیات.. الان که من به حرف شماگوش کردم چن شبه ساعت ۱۱خانه ام..شرکتم اول باید یکم ازکتابامو بخونم برم چون بیشترش فراموش شده باید بخرم.. پدر:صرف نظر از همه مواردی که قبلا گفته ام و اگر می خواسته ای متوجه می شده ای که وسیله برایم لازم است،خودت هم کمی فکرکن.می گویم چرانرفتی سرکارشرکت.بهانه می آوری که دوستم از آن شرکت رفته.درحالی که هم شرکت هست و هم مدیرشرکت.وهم تو کار لازم داری.اینهابهانه است که درسهایم رافراموش کرده ام.می خواستی کارورزی کنی.می گویم توکه 10میلیون گرفتی تا به قول خودت در نیمه مرداد 15 میلیون تحویل بدهی، قسطت رادادی؟ می گویی نه! می گویم چرا؟ساکت می مانی.یعنی دوست ندارم قسط بدهم. این یعنی تو مثل همیشه دوست داری سرخود عمل کنی. تعجب می کنم چطور می توانی از من تقاضای وسیله کنی. پسر:چه ربطی داره پس شمام ازمن تقاضای چیزی نکنین چطورع شمادوس داری به حرفت بکنن..خیلی دوس دارین دیگه شبام خانه نیام...مگم الان سوگلیه شما داداشمه که تا۱۲：۳۰بیرونه به حساب سرکاریاهرچی دیگه ماهم سن این بودیم اجازه بیرون رفتن یاسرکاراوساعتو نداشتیم اینابه دل بچه هامیاد شمافقط حواست به اوناییکه دوس داری باشه..اصلان واسه چی بچه به دنیااوردین وقتی نمیتونین جواب بدین این مسوولیت من نیست دهنمو واکنم حرف زیاده.. پدر:اتفاقااین توضیح شما ولودرست ربطی به سوالهای بی پاسخ من ندارد.ضمنا نمی توانید بنده را آدمی نشان بدهید که از مسئولیت پدربودنش فرار کرده.4 سال تلاش کردم درستان را به سرانجام برسانید که نشد.کارهای فراوان دیگری هم کرده ام که خیلی از پدرها می کنند.اماوقتی شما از یک سال پیش عملا ورسما و از چندسال قبل عملی و غیررسمی ،علم استقلال برداشته اید و هر جور دوست دارید سلوک می کنید می گویم شما که در همه چیز به میل خود عمل می کنید در ماشین هم همین باشید. اگرهم الآن بنده مسئولیت معوقی دارم بایدبگویید تا صحبت کنیم و راه پیداکنیم. ضمنا شکسته نفسی می کنید که خودتان را بچه خطاب می کنید و می گویید می خواست بچه نیاورید.ماشمارا به 24 سالگی رسانده ایم و همه اقدامات متعارف برای ورودتان به یک زندگی مستقل را در طول 24 سال تمهید کردیم.بقیه اش به همت عالی وابسته بوده و هست که این تلاشهارا به نتیجه برسانید.. پسر:الان هرادمیم باشه خرنیست میفهمه شماازعمد بهم ماشین نمیدی وگرنه من که هرروز نخاستم بعضی اوقاته.. پدر:من وقتی معتقدم ماشین باعث و بانی دوستی ها و رفت و آمدها و اشتغالات فوتسالیی بوده که باعث می شود تا شما در صحبت با پدرتان از اسم یک حیوان استفاده کنید و کلا اخلاقتان زیر ورو شده در حدی که هیچ صمیمیتی با خانواده ندارید و خودم هم وسیله را لازم دارم ،چگونه می توانم ماشین در اختیارتان بگذارم.شماتا یک سال پیش قبل از ماشین داشتن ،محرمانه ترین دغدغه هایتان را با مادرتان در میان می گذاشتید درددل و مشورت می کردید.الآن به سختی یک کلمه می گویید و نمی گویید.ضمنا بعضی اوقات نیست.شب آمدن خواهرت ماشین دادم که بروید هیئت.پشت بندش دوسه باردیگر درپنجشنبه جمعه ماشین گرفتید و 300 کیلومترراه رفتید.ادب و حوصله که باشد مشکلات قابل حل است..برای پنجشنبه آینده از خانم مشاور وقت گرفتم تا به اتفاق برویم. پیامت رادوباره هم خواندم.چراوسط دعوانرخ تعیین می کنی؟کی گفته شبهانیایی خانه؟چرا من را اذیت می کنی؟ چجوری فهمیده ای برادرت سوگلی ست که گفته ام هیچ وقت این واژه را استفاده نکن.من هرکدام از فرزندانم دردلم جای خودشان رادارند.حتی فکر می کنم یکی از مشکلات من این است که بیش از دیگران احساس مسئولیت پدری می کرده ام.یعنی اگر ماشین می دادم و نمی پرسیدم چرا دبرمی آیید و مهم نبود که با خانمتان چطورید یا چگونه حرف می زنید و می روید دنبال کار یا نمی روید لابد خیلی پدر خوبی بودم.